Savezi udruženja dobitnika najvećih ratnih priznanja "Zlatni ljiljan" i "Zlatna policijska značka" Kantona Sarajevo i Bosansko-podrinjskog kantona su u pomedeljak 9. oktobra organizovali obilježavanje 22. godišnjice od pogibije legendarnog komandanta, dobitnika najvećeg ratnog priznanja „Zlatni ljiljan” brigadira Zaima Imamovića.

U haremu Alipašine džamije na Zaimov mezar cvijeće je položila njegova porodica kao i brojne delagacije iz Sarajeva i Goražda, a nakon toga su Nezim efendija Halilović te brigadni imam Haris efendija Hadžić predvodili vjerski program. Sjećanje na lik i djelo ovog legendarnog komandanta nastavljeno je u goraždanskom Domu kulture gdje je upriličena akademija na kojoj su o rahmetli Imamoviću govorili njegovi saborci te ministar za boračka pitanja u Vladi KS mr. Muharem Fišo ističući da se Imamovića sjeća kao velikog vojskovođe i dobrog čovjeka koji je uvijek bio uz svoje saborce. "Bio je jedan od najmlađih ratnih komandanata, veliki borac, iskren i pošten čovjek. Sjećam se njegovih dolazaka u Tarčin i na plato Treskavice, pružao je ruku svakom borcu. Predvodio je svoje diverzante u svim borbenim akcijama oslobađanja šire goraždanske teritorije. Heroj i čovjek koji zaslužuje da ustanemo na pomen njegovog imena", istakao je tom prilikom ministar Fišo.

Zaim Imamović rođen je 22. aprila 1961. godine u selu Poratak kod Ilovače. Vojnu karijeru u JNA završio je u činu kapetana prve klase ilegalno napuštajući kasarnu 8. aprila 1992. godine. U Hrasnici pored Sarajeva priključio se Teritorijalnoj odbrani RBiH odakle je 10. aprila sa grupom od osamdesetak dobrovoljaca krenuo preko Igmana, Bjelašnice i Grepka za Istočnu Bosnu. Odmah po dolasku 16. aprila formira Prvu drinsku brigadu i kao njen komandant organizira odbranu lijeve obale Drine sa gradom Goraždem. Početkom ratne “95. godine u Tarčinu je formirana 14. divizija Prvog korpusa Armije RBiH sa zadatkom prolaza u dolinu Drine i spajanja Goražda sa slobodnom teritorijom. Zaim Imamović imenovan je na dužnost komandanta 14. divizije, a pod njegovom komandom 14. divizija nizala je stalne uspjehe oslobađajući visove Treskavice prema Foči i Kalinoviku. Zaim je bio komandant, ali i borac u prvim borbenim redovima, tako je postupao tokom cjelokupnog svog ratnog puta pa su uz pobjede dolazila i Zaimova ranjavanja. Ranjavan je šest puta.

Dva dana prije uspostave trajnog mira u BiH 9. oktobra 1995. godine u trenucima kada je neustrašivi Zaim sa saborcima lomio i posljednju odbranu agresora na rubu Treskavice prema Rogoju, usmrtio ga je geler četničke granate. Zaustavljen je na putu ka rodnom Goraždu u ostvarenju životnog cilja, a to je spojiti goraždansku sa slobodnom teritorijom ostatka države. Zaimu Imamoviću je na dan dženaze dodijeljen čin brigadira, a za herojski doprinos u odbrani od agresije posthumno je odlikovan "Zlatnim ljiljanom" 1996. godine.